خطبه ۷۶ نهج البلاغه/ ترجمه مکارم

۳۰ آذر ۱۴۰۴

رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى

خدا رحمت كند آن كس كه چون سخن حكيمانه‌اى را بشنود خوب فرا گيرد

وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا

و چون به هدايت ارشاد گردد بپذيرد

وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا

دست به دامن هادى و رهبرى زند و نجات يابد

رَاقَبَ رَبَّهُ

از مراقبت پروردگارش لحظه‌اى غفلت نورزد

وَ خَافَ ذَنْبَهُ

و همواره از گناهان خود بترسد

قَدَّمَ خَالِصاً

خالصانه گام پيش نهد

وَ عَمِلَ صَالِحاً

و عمل نيك انجام دهد

اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً

ذخيره‌اى براى آخرت تهيه كند

وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً

و از گناه بپرهيزد

وَ رَمَى غَرَضاً

هميشه اغراض دنيائى را به دور اندازد

وَ أَحْرَزَ عِوَضاً

و در عوض كالاى گرانبهاى آخرت را به دست آورد

كَابَرَ هَوَاهُ

با خواسته‌هاى دلش بجنگد

وَ كَذَّبَ مُنَاهُ

و آرزوهاى نابجايش را تكذيب كند

جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ

استقامت را مركب راهوار نجات خويش قرار دهد

وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ

و تقوى را زاد و توشه مرگش گرداند

رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ

در راه روشن گام نهد

وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ

و هرگز از جاده وسيع و آشكار حق فاصله نگيرد

اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ

اين چند روز زندگى را مغتنم شمارد

وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ

و پيش از آنكه مرگ فرا رسد، خويش را آماده كند

وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ

و از اعمال نيك توشه آخرت برگيرد