خطبه ۷۶ نهچ البلاغه/ ترجمه فیض الاسلام

۳۰ آذر ۱۴۰۴

رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى

خداى رحمت كند بنده‌اى را كه سخن خردمندانه را بشنود و دريابد

وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا

و هرگاه به سوى رشد و هدايت خوانده شود

وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا

پاسخ مثبت گويد و دامن راهبر گيرد تا به ساحل نجات رسد

رَاقَبَ رَبَّهُ

پروردگارش را منظور دارد

وَ خَافَ ذَنْبَهُ

و دل در هواى او سپرد و از گناهش ترسان باشد

قَدَّمَ خَالِصاً

خالص و بى‌ريا به بارگاه او رود

وَ عَمِلَ صَالِحاً

و كردار شايسته تقديم كند

اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً

رهتوشۀ آخرت به دست آورَد

وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً

و از قانون شكنى دورى جويد

وَ رَمَى غَرَضاً

هدفدار حركت كند

وَ أَحْرَزَ عِوَضاً

و در جستجوى پاداش الهى باشد

كَابَرَ هَوَاهُ

با نفس خود بستيزد

وَ كَذَّبَ مُنَاهُ

و بر آمال و آرزوها غلبه كند

جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ

صبر و بردبارى را مركب راهوار نجات خويش سازد

وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ

پرهيزكارى و خودنگهبانى را ساز و برگ سفر مرگ خويش دارد

رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ

راه روشن شريعت را در پيش گيرد

وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ

و بر برهانهاى نورانى و روشنگر دين پايدار باشد

اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ

فرصت را غنيمت شمارد

وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ

و بر اجل سبقت گيرد

وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ

و از عمل صالح ره توشه سازد