خطبه ۷۶ نهج البلاغه/ ترجمه بهشتی

۳۰ آذر ۱۴۰۴

رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى

خدا بيامرزد مردى را كه سخن حكيمانه‌اى بشنود و بپذيرد

وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا

و چون به راه راست خوانده شود آن را بيدرنگ پيش گيرد

وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا

و چنگ در دامن راهنما (پيامبر امين و أئمۀ معصومين) بزند تا خود را از بيم سختى‌ها برهاند

رَاقَبَ رَبَّهُ

و هيچگاه از پروردگارش روى برنتابد

وَ خَافَ ذَنْبَهُ

و از كيفر گناهى كه مى‌كند بترسد

قَدَّمَ خَالِصاً

با كردار نيكو و شايسته، توشه‌اى پسنديده پيش فرستد

وَ عَمِلَ صَالِحاً اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً

به دست آورد آنچه كه براى او ذخيره شده است

وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً

و از رفتار زشت و نكوهيده بپرهيزد

وَ رَمَى غَرَضاً

غرض (دنيوى) را افكنده

وَ أَحْرَزَ عِوَضاً

عوض (اخروى) را برگيرد

كَابَرَ هَوَاهُ

بر خواهش نفس خويش غلبه يابد

وَ كَذَّبَ مُنَاهُ

و آرزوهايش را دروغ پندارد

جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ

شكيبايى را مركب نجات و رستگارى خود قرار دهد

وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ

و تقوى و درستى را تا دم مرگ شيوۀ زندگى خويشتن گرداند

رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ

در راه روشن (شريعت) گام نهد

وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ

و از شاهراه درخشنده دور نگردد

اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ

مهلت چند روز زندگى را غنيمت شمرده فرصت را از دست ندهد

وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ

و پيش از فرا رسيدن مرگ از هر آلايشى برهد

وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ