خطبه ۷۶ نهج البلاغه/ ترجمه آیتی

۳۰ آذر ۱۴۰۴
رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى 
رحمت خداوند بهرۀ كسى باد، كه سخنى حكمت‌آميز بشنود و آن را نيك دريابد
وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا 
يا اگر به راه هدايتش خوانند بدان روى آورد
وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا 
دست در دامن رهبرى زند تا رهايى يابد
رَاقَبَ رَبَّهُ 
امر خدا را پاس دارد
وَ خَافَ ذَنْبَهُ 
از گناهكارى بترسد
قَدَّمَ خَالِصاً 
عملى عارى از شائبۀ ريا پيش فرستد
وَ عَمِلَ صَالِحاً 
و كارى نيكو كند
اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً 
و براى آخرت خود توشه فراهم آورد
وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً 
از آنچه بر حذرش داشته‌اند بپرهيزد
وَ رَمَى غَرَضاً 
هدفش حق باشد و به سوى آن رود
وَ أَحْرَزَ عِوَضاً 
و پاداش خويش گرد آورد
كَابَرَ هَوَاهُ 
با هوا و هوس مبارزه كند
وَ كَذَّبَ مُنَاهُ 
و به آرزوهاى خود دلبستگى نيابد
جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ 
بر مركب شكيبايى نشيند تا رهايى يابد
وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ 
پرهيزگارى را ره توشۀ سفر مرگ خود سازد
رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ 
در شاهراه روشن دين قدم نهد و از آن منحرف نگردد
وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ 
اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ 
فرصتها را مغتنم شمارد
وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ 
و بر مرگ پيشى جويد
وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ 
و كردار نيك خويش، زاد آخرت سازد

ترجمه های خطبه ۷۶ نهج البلاغه

ترجمه های خطبه ۲۳۰ نهج البلاغه