خطبه ۷۶ نهج البلاغه: ترجمه ارفع

۳۰ آذر ۱۴۰۴

رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى

خدا رحمت كند آن انسانى را كه وقتى نصيحت مى‌شود مى‌پذيرد

وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا

و هنگامى كه دعوت به راه رشد و تعالى مى‌گردد نزديك آيد و گوش فرا دهد

وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا

خدا رحمت كند، كسى را كه به دامان راهنمايان دين چنگ مى‌زند

رَاقَبَ رَبَّهُ

خدا را ناظر بداند

وَ خَافَ ذَنْبَهُ

و نگران گناهان خويش است

قَدَّمَ خَالِصاً

اعمال خالصانه خود را پيش فرستاده

وَ عَمِلَ صَالِحاً

و داراى كارهاى پسنديده است

اِكْتَسَبَ مَذْخُوراً

او در پى بدست آوردن چيزى است كه ذخيره آخرتش مى‌باشد

وَ اِجْتَنَبَ مَحْذُوراً

و از آنچه بايد پرهيز كند دورى مى‌جويد

وَ رَمَى غَرَضاً

در پى حق مى‌رود

وَ أَحْرَزَ عِوَضاً

و بدان مى‌رسد

كَابَرَ هَوَاهُ

آرزو را محدود كرده

وَ كَذَّبَ مُنَاهُ

و با هواى نفس به مخالفت بر مى‌خيزد

جَعَلَ اَلصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ

صبر را مركب نجات

وَ اَلتَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ

و تقوى را توشه مرگ خويش قرار مى‌دهد

رَكِبَ اَلطَّرِيقَةَ اَلْغَرَّاءَ

راه روشن دين را طى نموده

وَ لَزِمَ اَلْمَحَجَّةَ اَلْبَيْضَاءَ

و طريق مستقيم را مسير خويش انتخاب مى‌نمايد

اِغْتَنَمَ اَلْمَهَلَ

از فرصتها استفاده كرده

وَ بَادَرَ اَلْأَجَلَ

و قبل از مرگ كارى انجام مى‌دهد

وَ تَزَوَّدَ مِنَ اَلْعَمَلِ

كه توشه آخرت اوست