خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه: ترجمه شیروانی

و من خطبة له عليه‌السلام في الوصية بأمور التقوى أُوصِيكُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلاَئِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلاَئِهِ لَدَيْكُمْ 

188 خطبه‌اى از اوست سفارش به تقوا اى مردم! شما را سفارش مى‌كنم به تقواى الهى، و اينكه خداوند را بر احسان و نعمت‌هايش و عطايايى كه به شما ارزانى داشته فراوان سپاس گوييد و ستايش كنيد

فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ 

اى بسا نعمت كه به شما اختصاص داد، و اى بسا رحمت كه شما را از آن بهره‌مند ساخت. عيب‌هاى خويش را آشكار كرديد و خداوند آنها را پوشاند، خود را در معرض كيفر و مؤاخذۀ او قرار داديد و او به شما مهلت داد

الموت وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ إِقْلاَلِ اَلْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ 

ياد مرگ شما را سفارش مى‌كنم كه به ياد مرگ باشيد، و از آن كمتر غفلت كنيد. چگونه از چيزى كه غافل از شما نيست غفلت مى‌ورزيد، و چگونه به كسى كه شما را مهلت نمى‌دهد طمع مى‌بنديد

فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَكَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً 

مرده‌هايى كه با چشم خود ديده‌ايد براى پند و اندرز شما كافى است، آنها را به سوى گورهايشان بردند بى آنكه بر مركبى سوار باشند، و در ميان قبر گذاشتند بى‌آنكه خودشان بدانجا فرود آيند. گويا آنان دنيا را آباد نكرده بودند، و هميشه جايگاهشان آخرت بوده است

أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اِشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ اِنْتَقَلُوا لاَ عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ اِنْتِقَالاً وَ لاَ فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ اِزْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ 

از جايى كه وطن خويش مى‌دانستند رميدند، و در جايى كه از آن مى‌ترسيدند سكنا گزيدند. خود را به چيزى مشغول ساختند كه از آن جدا شدند، و چيزى را كه سرانجام به سوى آن رفتند تباه كردند. پس از مرگ نه مى‌توانند از كارهاى زشت خود بازگردند، و نه مى‌توانند بر كارهاى نيك خود بيفزايند. به دنيا انس گرفتند و دنيا آنان را فريفت، به دنيا اعتماد كردند و دنيا بر زمينشان زد

سرعة النفاد فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اَللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ اَلَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ اَلَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اِسْتَتِمُّوا نِعَمَ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ اَلْيَوْمِ قَرِيبٌ 

ترغيب به شتاب در كار نيك خداوند شما را رحمت كند! به سوى منازلى پيشى گيريد كه به آباد كردن آن مأمور شده‌ايد، و شما را به آن ترغيب كرده‌اند، و فراخوانده‌اند، و با پايدارى در راه بندگى خدا، و دورى از گناهْ نعمت‌هاى خداوند را بر خويش كامل سازيد، كه فردا به امروز نزديك است

مَا أَسْرَعَ اَلسَّاعَاتِ فِي اَلْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ اَلْأَيَّامَ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ اَلشُّهُورَ فِي اَلسَّنَةِ وَ أَسْرَعَ اَلسِّنِينَ فِي اَلْعُمُرِ 

ساعت‌ها در روزها چه تند مى‌گذرند، و روزها در ماه‌ها، و ماه‌ها در سال‌ها، و سال‌ها در عمر چه پرشتاب و سريع مى‌روند و سپرى مى‌شوند