خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه: ترجمه بهشتی

و من خطبة له عليه‌السلام في الوصية بأمور التقوى أُوصِيكُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلاَئِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلاَئِهِ لَدَيْكُمْ 

(188 ) و از خطبه‌هاى آن حضرت است سفارش به پرهيزكارى و ياد آورى از مرگ اى مردم، شما را سفارش مى‌كنم به پرهيزكارى و ترس از عقوبت خدا، و به بسيار او را ستودن براى نعمت‌هايش كه به شما داده، و بخششهائى كه به شما فرموده، و بلياتى كه شما را بدانها آزموده است

فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ 

پس چه بسا نعمتى را كه خاص شما گردانيد، و رحمتى كه برايتان تدارك ديد، شما كارهاى زشت و گناهان خود را هويدا ساختيد و او پوشاند، و با اين كه در معرض مؤاخذه از كردار ناپسندتان قرار گرفتيد، امانتان داد

الموت وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ إِقْلاَلِ اَلْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ 

و شما را سفارش مى‌كنم به ياد مرگ باشيد و از آن غافل نمانيد، چگونه شما غافليد از مرگى كه از شما غافل نيست‌؟ و چسان ممكن است نزد كسى كه لحظه‌اى مهلتتان نمى‌دهد دم از طمع و دلبستگى به دنيا بزنيد

فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَكَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً 

پس كافى است شما را از جهت پند دادن مردگانى كه شما ديديد، بدون اين كه سوار باشند به سوى قبورشان بردند، و بدون اين كه فرود آينده باشند در آن قبرها فرودشان آوردند، گوئى هرگز در دنيا نزيسته و در آباديش نكوشيده‌اند، و يا اين كه هميشه ساكن خانه آخرت بوده‌اند

أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اِشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ اِنْتَقَلُوا لاَ عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ اِنْتِقَالاً وَ لاَ فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ اِزْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ 

از جهانى كه آن را جايگاه گرفته بودند رميدند، و در قبرى كه از آن مى‌رميدند، وطن گزيدند، آلوده بودند به دنيائى كه از آن دست كشيدند، و تباه ساختند آخرتى را كه به سوى آن منتقل گشتند، نمى‌توانند از كار زشت باز گردند، نه افزايش در نيكى را توانائى دارند.به دنيا انس گرفتند، دنيا ايشان را فريب داد، و به آن اعتماد كردند آنها را به خاك انداخت

سرعة النفاد فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اَللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ اَلَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ اَلَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اِسْتَتِمُّوا نِعَمَ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ اَلْيَوْمِ قَرِيبٌ 

پس پيش تازيد، خدايتان بيامرزد در آبادى خانه‌هاى آخرتتان كه براى رفتن به آنها تشويق و دعوت شده‌ايد بشتابيد، و با شكيبائى به طاعت و دورى از معصيت به پردازيد تا نعمت‌هاى پروردگار را چنان كه شايد و بايد دريابيد

مَا أَسْرَعَ اَلسَّاعَاتِ فِي اَلْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ اَلْأَيَّامَ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ اَلشُّهُورَ فِي اَلسَّنَةِ وَ أَسْرَعَ اَلسِّنِينَ فِي اَلْعُمُرِ 

و چه بسيار ساعات در روز و روزهاى در ماه، و ماههاى در سال، و سالهاى در عمر تند و به شتاب گذراندند