خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه: ترجمه اردبیلی

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا 

اى مردمان جز اين نيست كه شما در اين دنيا هدف و نشانه‌هائيد كه تير اندازند در آن مرگ‌ها يعنى بوته تير مرگند

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ 

با هر آشاميدنى از شراب دنيا اندوهيست در گلو شكسته

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ 

و در هر خورش آن محنتهائيست گلو گرفته

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى 

نمى‌رسند از دنيا به نعمتى بجز بجدا شدن از نعمت ديگر

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ 

و از زندگانى داده نمى‌شود از شما هيچ دراز عمرى روزى از زندگانى او مگر بويران كردن ديگرى از مدت عمر او چه طول عمرى بنقص عمر ديگريست

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ 

و نو كرده نمى‌شود از براى او زيادتى در خوردن مگر به نيست شدن آنچه پيش از اين زياد نيست از روزى او

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ 

و زنده نمى‌ماند از براى او فرزند بجز آنكه مى‌ميرد او را فرزندان ديگر

وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ 

و نو نمى‌شود او را نو شده مگر بعد از آنكه كهنه مى‌شود مر او را نوى ديگر

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ 

و قائم نمى‌شود براى او رستۀ از گياه مگر كه مى‌افتد از نو درويده خشك شده

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا 

و بتحقيق كه گذشت اصلهائيكه ما فرعهاى ايشانيم چه فرزندان فرع پدرانند

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ 

پس چيست بقاى فرع پس از رفتن اصل آن

ذم البدعة 

منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ 

و پديد آورده نشد بدعتى و گمراهى بجز كه ترك كرده شد بآن سنتى و راه حقى

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ 

پس بترسيد از بدعتها

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ 

و لازم شويد براه روشن واضح واسع كه راه شريعتست

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا 

بدرستى كه امور عظيمه عوازم است يعنى سنن شريفه بهترين عوازم است

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 

و بدرستى كه امور متجدده نو پيدا شده‌ها كه بدعتهاست بدترين امور است