خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه: ترجمه ارفع

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا 

اى مردم شما هدف تيراندازيهاى مرگ هستيد

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ 

با هر جرعه نوشيدن آب، جستن در گلويى هست

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ 

و با هر لقمه غذا، گلوگير شدنى مى‌باشد

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى 

در دنيا به نعمتى نمى‌رسيد مگر آنكه نعمتى ديگر از شما گرفته مى‌شود

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ 

و هيچ روزى بر عمر انسان اضافه نمى‌گردد مگر آنكه روزى از عمرش كم مى‌شود و به مرگ نزديك مى‌گردد

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ 

و برخوردنى او چيزى اضافه نمى‌شود مگر آنچه از آن روز قبل اوست از بين مى‌رود

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ 

و براى او چيزى تازه نمى‌گردد مگر آنكه تازۀ او كهنه شود

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ 

هيچ گياهى براى او نمى‌رويد جز اين كه گياه درو شده‌اى از وى به زمين فرو ريزد

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا 

آرى، ريشه‌ها رفتند و فانى شدند و ما شاخه‌ها مانده‌ايم

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ 

بنا بر اين پس از رفتن ريشه، ماندن شاخه چه اثرى دارد

ذم البدعة 

از آن خطبه است در مذمت بدعت

منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ 

هيچ بدعتى به وجود نيامد مگر آنكه سنتى (از رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله) ترك شد

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ 

بنا بر اين از هر نوع بدعت دورى كنيد

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ 

و در مسير صحيح دين قرار بگيريد

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا 

بهترين كارها سنتى است كه از قديم پايه‌گذارى شده

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 

و بدعتها بدترين كارهاست