خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه: ترجمه اردبیلی

و من خطبة له عليه‌السلام في الوصية بأمور التقوى أُوصِيكُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلاَئِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلاَئِهِ لَدَيْكُمْ 

و از سخن آنحضرت است بر او باد سلام/ وصيت ميكنم شما را اى مردمان بترسگارى خدا و بسيارى ستايش بر نعمتهاى او بسوى شما و بر نعمتها او بر شما و بر آزمايش او كه نزد شماست از خير و شر

فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ 

پس بسا كه خاص كرد شما را بنعمتى و دريافت شما را برحمتى آشكار كرديد شما معاصى و فساد را براى او پس پوشانيد شما را و پيش آمديد بانواع معاصى براى فرا گرفتن او شما را پس مهلت داد شما را

الموت وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ إِقْلاَلِ اَلْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ 

و وصيت ميكنم شما را بياد كردن مرگ و بكم كردن بيخبرى ازو چگونه هست غفلت شما از چيزى كه نيست فرو گذارد شما را و چيست طمع شما در كسى كه مهلت ندهد شما را

فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَكَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً 

پس كافيست پند دهنده مردهائى كه معاينه ديديد ايشان را كه برداشته شده‌اند بسوى آن قبرهاى خود بى آنكه بودند سوار شوندگان و فرود آورده شدند در قبرهاى فرود آيندگان گويا ايشان نبوده‌اند مر دنيا را عمارت‌كنندگان و گوئيا سراى آخرت هميشه بود ايشان را خانه و سراى

أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اِشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ اِنْتَقَلُوا لاَ عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ اِنْتِقَالاً وَ لاَ فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ اِزْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ 

رميدن از چيزى كه بودند كه وطن مى‌گرفتند ازين سرا و وطن گرفتند چيزى را كه بودند كه وحشت مى‌گرفتند مشغول شدند به آن چه از آن مفارقت كردند و ضايع كردند چيزى را كه بسوى او منتقل شدند نه از فعل زشت استطاعت دارند از روى منتقل شدن ازو و نه در فعل نيكو توانائى دارند از روى زياد ساختن انس گرفتيد بدنيا پس فريب داد ايشان را و اعتماد كرديد بر دنيا بآرزوها پس انداخت ايشان را بر خاك

سرعة النفاد فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اَللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ اَلَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ اَلَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اِسْتَتِمُّوا نِعَمَ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ اَلْيَوْمِ قَرِيبٌ 

پس سبقت گيريد كه رحمت كناد خدا بر شما بسوى منازل اصلى خود كه مامور شده‌ايد بعمارت كردن آن و از منازلى كه رغبت افكنده شده‌ايد در آن و خوانده شده‌ايد بسوى آن و تمام بطلبيد نعمتهاى خدا را بر شما بصبر كردن بر فرمانبردارى او و دورى از نافرمانى او پس بدرستى كه فردا از امروز نزديكست

مَا أَسْرَعَ اَلسَّاعَاتِ فِي اَلْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ اَلْأَيَّامَ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ اَلشُّهُورَ فِي اَلسَّنَةِ وَ أَسْرَعَ اَلسِّنِينَ فِي اَلْعُمُرِ 

چه شتابنده‌اند ساعات در افناى روز و چه سريعند روزها در فانى ساختن ماهها و چه شتابانند ماهها در اعدام سال و چه شتابانند در سالها در افناى عمر