خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه: ترجمه مکارم

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا 

دنياى فانى اى مردم! شما در اين جهان هدف تيرهاى مرگ هستيد

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ 

همراه هر جرعه‌اى اندوهى

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ 

و در هر لقمه‌اى امكان گلوگير شدنى است

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى 

به هيچ نعمتى نمى‌رسيد جز اين كه نعمت ديگرى را از دست مى‌دهيد

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ 

و روزى از عمر شما نمى‌گذرد مگر اين كه يك روز بمرك نزديكتر مى‌شويد

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ 

هر كس هر بار غذائى مى‌خورد از آن روزى كه برايش تعيين شده به همان مقدار كاسته مى‌گردد

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ 

و هيچ اثرى از او بوجود نمى‌آيد جز اين كه اثر ديگرى از او مى‌ميرد

وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ 

چيزى براى او تازه نمى‌شود

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ 

جز اين كه تازه‌اى از او كهنه مى‌گردد و هيچ چيز براى او نمى‌رويد مگر اين كه چيزى از او درو مى‌شود (فرزندى برايش متولد مى‌شود اما پدرى را از دست مى‌دهد

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا 

اصول و ريشه‌هاى ما در گذشتند و ما كه مانده‌ايم فروع و شاخه‌هاى آنهائيم

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ 

راستى فروع و شاخه، چه بقائى بعد از رفتن ريشه دارد

ذم البدعة 

نكوهش از بدعتها

منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ 

قسمت ديگرى از اين خطبه است هيچ بدعتى ايجاد نمى‌شود مگر اين كه با آن سنتى متروك مى‌گردد

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ 

بنا بر اين از بدعت به پرهيزيد

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ 

و ملازم راه راست و جاده‌ى آشكار باشيد

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا 

امور اصيل پيشين (و آئين پاك حق) كه صحت و درستى آن مورد ترديد نيست، برترين امور است

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 

و بدعتها بدترين كارها است