خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه: ترجمه ارفع

و من خطبة له عليه‌السلام في الوصية بأمور التقوى أُوصِيكُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلاَئِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلاَئِهِ لَدَيْكُمْ 

از خطبه‌هاى آن گرامى است در بارۀ تقوى و توجه به مرگاى مردم شما را به ترس از خدا و سپاس فراوان به خاطر نعمت‌هايى كه به شما اختصاص داده و نعمت‌هايى كه ارزانى‌تان داشته و آنچه از او جهت آزمايش به شما رسيده سفارش مى‌نمايم

فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ 

چه زياد است آن نعمت‌هايى كه به شما اختصاص داده و برايتان رحمتى را تدارك ديده و شما عيبهاى خود را آشكار نموديد و او پوشانيد، شما خود را در معرض مؤاخذه قرار داديد و او شما را مهلت داد

الموت وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ إِقْلاَلِ اَلْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ 

و شما را به يادآورى مرگ و كم غافل شدن از آن سفارش مى‌كنم و چگونه در غفلت به سر مى‌بريد در حالى كه مرگ از شما غافل نيست و چگونه طمع داريد از كسى كه شما را مهلت نمى‌دهد

فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَكَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً 

همين موعظه براى شما كافى است كه مرده‌هايى را ديديد كه بر دوشها حمل شدند در حالى كه سوار نبودند و به سوى قبرهايشان بردند و در قبرها واردشان كردند، در حالى كه مايل به فرود نبودند. گويى آنها آبادكننده دنيا نبودند و گويى هميشه آخرت محل سكونتشان بوده است

أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اِشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ اِنْتَقَلُوا لاَ عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ اِنْتِقَالاً وَ لاَ فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ اِزْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ 

در جايى سكونت يافتند كه از آن وحشت داشتند. و در جايى كه وحشت داشتند آرميدند آنها به دنيايى كه از آن جدا شدند مشغول بودند و آخرتى را كه به سوى آن منتقل گرديدند ضايع كردند. ديگر نه از كار بد خود مى‌توانند برگردند و نه قادرند كارهاى خوب خود را اضافه كنند ايشان با دنيا مأنوس شدند، دنيا هم آنها را فريب داد. به دنيا اعتماد كردند، بر خاكشان انداخت

سرعة النفاد فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اَللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ اَلَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ اَلَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اِسْتَتِمُّوا نِعَمَ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ اَلْيَوْمِ قَرِيبٌ 

خدا شما را بيامرزد پس از يكديگر براى رفتن به منزلهايى كه مأمور آباد ساختن آنها شده‌ايد سبقت گيريد. همان خانه‌هايى كه براى دستيابى به آنها تشويق شده و به سوى آنها دعوت گرديده‌ايد. با صبر در بندگى پروردگار و پرهيز از گناه، نعمت‌هاى خود را كامل سازيد كه فردا به امروز نزديك است

مَا أَسْرَعَ اَلسَّاعَاتِ فِي اَلْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ اَلْأَيَّامَ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ اَلشُّهُورَ فِي اَلسَّنَةِ وَ أَسْرَعَ اَلسِّنِينَ فِي اَلْعُمُرِ 

و چه اندازه سريع مى‌گذرد ساعات روز و روزهاى ماه و ماههاى سال، و چه سريع مى‌گذرد سالهاى عمر انسان