خطبه ۱۸۸ نهج البلاغه: ترجمه مکارم

و من خطبة له عليه‌السلام في الوصية بأمور التقوى أُوصِيكُمْ أَيُّهَا اَلنَّاسُ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلاَئِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلاَئِهِ لَدَيْكُمْ 

خطبه 188 از خطبه‌هاى امام (ع) كه در آن مردم را به امور مهمى توصيه مى‌كند پرهيزكارى و تقوا اى مردم! من شما را بتقوا و پرهيزكارى و شكر فراوان خداوند بر نعمتها و احسان و رحمتش كه بر شما فرو باريده است سفارش ميكنم

فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ 

چه بسيار نعمتهائى كه ويژه شما قرار داده و شما را به رحمت خويش مورد عنايت خاص گردانيده:شما عيبهاى خود را آشكار كرديد و او پوشانيد، و خويش را در معرض مواخذه او قرار داديد اما به شما مهلت داد

الموت وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ إِقْلاَلِ اَلْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ 

بهترين اندرز دهنده! شما را توصيه ميكنم كه همواره به ياد «مرگ» باشيد، و از آن كمتر غفلت نكنيد، چگونه از آن غافل مى‌مانيد در صورتى كه او از شما غفلت نمى‌كند؟! و چگونه در چيزى طمع مى‌ورزيد كه به شما مهلت نخواهد داد

فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَكَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً 

آن مردگانى كه با چشم خود ديده‌ايد براى عبرت و اندرز شما كافى است. آنها را به گورستان حمل كردند اما نه اين كه خود بر مركبى سوار شده باشند، و آنان را در ميان قبر قرار دادند اما بدون اين كه خود بتوانند در آن فرود آيند، (آن قدر طول نكشيد كه) گويا آنان از مردم اين گيتى نبودند و عمرى در آن نگذراندند (اما از آن طرف) گويا سراى آخرت همواره خانه آن‌ها بوده

أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اِشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ اِنْتَقَلُوا لاَ عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ اِنْتِقَالاً وَ لاَ فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ اِزْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ 

آن‌ها از آن جا كه وطنشان بود (دنيا) وحشت نمودند و آن جا را كه از آن وحشت داشتند وطن هميشگى انتخاب كردند! به چيزهائى خود را مشغول ساختند كه بالاخره از آنها جدا شدند، اما آنچه را كه مى‌بايست سر انجام به آن برسند ضايع ساختند... نه قدرت دارند از اعمال قبيحى كه انجام داده‌اند بر كنار شوند و نه مى‌توانند كار نيكى بر نيكى‌هاى خود بيفزايند. به دنيا انس گرفته بودند، مغرورشان ساخت، و به آن اطمينان نموده بودند، مغلوبشان نمود

سرعة النفاد فَسَابِقُوا رَحِمَكُمُ اَللَّهُ إِلَى مَنَازِلِكُمُ اَلَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ اَلَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اِسْتَتِمُّوا نِعَمَ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ اَلْيَوْمِ قَرِيبٌ 

زندگى زود گذر! خداى شما را رحمت كند! بسوى منازلى كه ماموريد آنها را آباد كنيد و به آنها ترغيب و دعوت شده‌ايد بشتابيد، و با صبر و استقامت بر اطاعت فرمان خداوند نعمتهاى او را بر خويش تمام گردانيد و از معصيت و نافرمانى كناره گيرى كنيد، زيرا فردا به امروز نزديك است

مَا أَسْرَعَ اَلسَّاعَاتِ فِي اَلْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ اَلْأَيَّامَ فِي اَلشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ اَلشُّهُورَ فِي اَلسَّنَةِ وَ أَسْرَعَ اَلسِّنِينَ فِي اَلْعُمُرِ 

چه ساعات در روز به سرعت مى‌روند؟ و چه روزها از ماه به سرعت مى‌گذرند؟ و چه ماهها در سال، و سالها در عمر با شتاب سپرى مى‌شوند