خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه:‌ ترجمه دشتی

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا 

اى مردم! شما در اين دنيا هدف تيرهاى مرگ هستيد

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ 

كه در هر جرعه‌اى، اندوهى گلوگير

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ 

و در هر لقمه‌اى استخوان شكسته‌اى قرار دارد

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى 

در دنيا به نعمتى نمى‌رسيد جز با از دست دادن نعمتى ديگر

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ 

و روزى از عمر سالخورده‌اى نمى‌گذرد مگر به ويرانى يك روز از مهلتى كه دارد

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ 

و بر خوردنى او چيزى افزوده نمى‌شود مگر به نابود شدن روزى تعيين شده

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ 

و اثرى از او زنده نمى‌شود مگر به نابودى اثر ديگر

وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ 

و چيزى براى او تازه و نو نمى‌شود مگر به كهنه شدن چيز ديگر

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ 

و چيز جديدى از او نمى‌رويد مگر به درو شدن چيزى ديگر

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا 

ريشه‌هايى رفتند كه ما شاخه‌هاى آن مى‌باشيم

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ 

چگونه شاخه‌ها بدون ريشه‌ها برقرار مى‌مانند

ذم البدعة 

نكوهش از بدعت‌ها

منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ 

هيچ بدعتى در دين ايجاد نمى‌شود مگر آن كه سنّتى ترك گردد

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ 

پس از بدعت‌ها بپرهيزيد

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ 

و با راه راست و جادّۀ آشكار حق باشيد

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا 

نيكوترين كارها سنّتى است كه ساليانى بر آن گذشته و درستى آن ثابت شده باشد

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 

و بدترين كارها آنچه كه تازه پيدا شده و آينده آن روشن نيست