خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه:‌ ترجمه آیتی

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا 

اى مردم، شما در اين دنيا، به مثابۀ آماج هستيد و مرگ‌ها تيرهاى خود را به سوى شما مى‌افكنند

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ 

هر جرعه‌اى كه مى‌نوشيد آب در گلويتان مى‌جهد

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ 

و هر لقمه‌اى، كه مى‌بلعيد، گلوگيرتان مى‌شود

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى 

از هيچ نعمتى بهره نمى‌يابيد، مگر آنكه، نعمتى ديگر را از دست مى‌دهيد

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ 

هيچيك از شما يك روز عمر نمى‌يابد، مگر آنكه، يك روز ديگر از عمرش كاسته مى‌شود

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ 

و چيزى بر روزيش افزون نمى‌گردد، مگر هنگامى كه آنچه در روز پيش داشته، از ميان برود

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ 

براى او اثرى پديد نمى‌آيد مگر آنكه، اثر ديگرش نابود گردد

وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ 

هر نوى را زمانى حاصل كند كه نو ديگر را كهنه كرده باشد

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ 

هيچ نهالى براى او نرويد تا نهال روييده‌اى از آن او بر زمين نيفتد

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا 

ريشه‌ها، پدران و مادران، رفتند و ما، فرزندان، شاخه‌ها هستيم

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ 

و شاخه‌ها را پس از رفتن ريشه‌ها چه بقاست‌؟

ذم البدعة منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ 

و از اين خطبه بدعتى را پديد نياوردند، جز آنكه، سنّتى را ترك نمودند

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ 

پس از بدعتها حذر كنيد

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ 

و در راه روشن قدم نهيد

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا 

از كارها آنچه ديرينه‌تر است، برتر است

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 

و آنچه نو پديد آمده، بدتر. !