خطبه ۱۴۵ نهج البلاغه:‌ ترجمه انصاریان

۳۰ مهر ۱۴۰۴

و من خطبة له عليه‌السلام فناء الدنيا

145 - از خطبه‌هاى آن حضرت است در فناى دنيا و نكوهش بدعت

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ اَلْمَنَايَا

اى مردم، شما در اين دنيا نشانۀ تيرهاى مرگ هستيد كه بر آن مى‌نشيند

مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ

در گلو با هر جرعۀ آبى جستنى است

وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ

و با هر لقمه‌اى استخوانى گلوگير

لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرَاقِ أُخْرَى

به نعمتى نمى‌رسيد مگر اينكه نعمتى را از دست مى‌دهيد

وَ لاَ يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ

و روزى از عمر به شما داده نمى‌شود مگر اينكه روز ديگرى از عمر نابود مى‌گردد

وَ لاَ تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلاَّ بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ

و اضافۀ در روزى براى او تازه نمى‌شود مگر به تمام شدن آنچه قبلا روزى او بود

وَ لاَ يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلاَّ مَاتَ لَهُ أَثَرٌ

و اثرى برايش به وجود نمى‌آيد مگر آنكه اثرى ديگر از او بميرد

وَ لاَ يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ

و چيزى براى او تازه نمى‌گردد مگر آنكه تازه‌اى از او كهنه شود

وَ لاَ تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلاَّ وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ

و خوشه و نهالى براى او برپا نمى‌گردد مگر آنكه درو شده‌اى از او ساقط شود

وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا

پدرانى كه ما فرزندان آنهاييم از دنيا گذشتند

فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ

براى شاخه چه بقايى است بعد از رفتن ريشه‌اش‌؟

ذم البدعة منها وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ

از اين خطبه است: بدعتى ايجاد نمى‌شود جز اينكه سنّتى ترك شود

فَاتَّقُوا اَلْبِدَعَ

از بدعتها بپرهيزيد

وَ اِلْزَمُوا اَلْمَهْيَعَ

و ملازم راه هدايت شويد

إِنَّ عَوَازِمَ اَلْأُمُورِ أَفْضَلُهَا

امور ريشه‌دار برترين امور

وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا

و پديده‌هاى تازۀ بر خلاف حق، بدترين پديده‌هاست