مجموعه عکس نوشته حکمت های نهج البلاغه (1)
۲۲ مرداد ۱۴۰۳امام علی علیه السلام
كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَب
در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد و نه پستانی تا تو را بدوشند.
نهج البلاغه، حکمت1
امام علی علیه السلام
أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَه
آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود راپست کرده، وآن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، و آن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است
نهج البلاغه، حکمت2
امام علی علیه السلام
الْعَجْزُ آفَةٌ وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ وَ نِعْمَ الْقَرِينُ [الرِّضَا] الرِّضَى
ناتوانی آفت و شکیبایی شجاعت و زهد ثروت و پرهیزگاری سپر نگه دارنده است. و چه همنشین خوبی است راضی بودن و خرسندی.
نهج البلاغه، حکمت4
امام علی علیه السلام
الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَة
دانش میراثی گرانبها، و آداب زیورهای همیشه تازه، و اندیشه آیینه ای شفاف است.
نهج البلاغه، حکمت5
امام علی علیه السلام
وَ صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُيُوبِ وَ رُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَيْضاً الْمُسَالَمَةُ خَبْءُ الْعُيُوبِ الْمَسْأَلَةُ خِبَاءُ الْعُيُوبِ وَ مَنْ رَضِيَ
سینه خردمند صندوق راز اوست و خوشرویی وسیله دوست یابی، و شکیبایی گورستان پوشاننده عیبهاست و یا فرمود: پرسش کردن وسیله پوشاندن عیبهاست و انسان از خود راضی دشمنان او فراوانند.
نهج البلاغه، حکمت6
امام علی علیه السلام
وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِم
صدقه دادن دارویی ثمربخش است و کردار بندگان در دنیا، فردا در پیش روی آنان جلوه گر است.
نهج البلاغه، حکمت7
امام علی علیه السلام
اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْم
از ویژگیهای انسان در شگفتی مانید که با پاره ای «پی» می نگرد و با «گوشت» سخن گوید و با «استخوان» می شنود و از «شکافی» نفس می کشد
نهج البلاغه، حکمت8
امام علی علیه السلام
إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَى عَبْدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَيْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَهُ.
چون دنیا به کسی روی آورد، نیکی های دیگران را به او عاریت دهد، و چون از او روی برگرداند خوبی های او را نیز بربایند.
نهج البلاغه، حکمت9
امام علی علیه السلام
خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُم
با مردم آن گونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، واگر زنده ماندید، با اشتیاق سوی شما آیند.
نهج البلاغه، حکمت10
امام علی علیه السلام
إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ.
اگر بر دشمنت دست یافتی، بخشیدن او را شکرانه پیروزی قرار ده.
نهج البلاغه، حکمت11
امام علی علیه السلام
أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُم
ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی ناتوان است، و از او ناتوان تر آن که دوستان خود را از دست بدهد.
نهج البلاغه، حکمت12
امام علی علیه السلام
إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْر
چون نشانه های نعمت پروردگار آشکار شد، با ناسپاسی نعمت ها را از خود دور نسازید
نهج البلاغه، حکمت13
امام علی علیه السلام
مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَد
بیگانه او را پذیرا می گردد.
نهج البلاغه، حکمت14
امام علی علیه السلام
مَا كُلُّ مَفْتُونٍ يُعَاتَب
هر فریب خورده ای را نمی شود سرزنش کرد.
نهج البلاغه، حکمت15
امام علی علیه السلام
الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ [حَاجَتِهِ] حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِه
بخل ننگ و ترس نقصان است و تهیدستی مرد زیرک را در برهان کند می سازد و انسان تهیدست در شهر خویش نیز بیگانه است
نهج البلاغه، حکمت 3
امام علی علیه السلام
تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِير
کارها چنان در سیطره تقدیر است که چاره اندیشی به مرگ می انجامد.
نهج البلاغه، حکمت16
امام علی علیه السلام
الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حَاجَتِهِ [حُجَّتِهِ] وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ
(از امام پرسيدند كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: موها را رنگ كنيد، و خود را شبيه يهود نسازيد يعنى چه؟
فرمود:پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اين سخن را در روزگارى فرمود كه پيروان اسلام اندك بودند، امّا امروز كه اسلام گسترش يافته، و نظام اسلامى استوار شده، هر كس آنچه را دوست دارد انجام دهد
نهج البلاغه، حکمت 17
امام علی علیه السلام
فِي الَّذِينَ اعْتَزَلُوا الْقِتَالَ مَعَهُ الْحَقَّ وَ لَمْ يَنْصُرُوا الْبَاطِل
(درباره آنان که از جنگ کناره گرفتند) حق را خوار کرده، باطل را نیز یاری نکردند.
نهج البلاغه، حکمت18
امام علی علیه السلام
مَنْ جَرَى فِي عِنَان أَمَلِهِ عَثَرَ بِأَجَلِه
آن کس که در پی آرزوی خویش تازد، مرگ او را از پای درآورد.
نهج البلغه، حکمت19
امام علی علیه السلام
أَقِيلُوا ذَوِي الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ فَمَا يَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ [يَدُهُ بِيَدِ اللَّهِ] يَدُ اللَّهِ بِيَدِهِ يَرْفَعُه
از لغزش جوانمردان درگذرید، زیرا جوانمردی نمی لغزد جز آنکه دست خدا او را بلند مرتبه سازد
نهج البلاغه، حکمت20
