نامه 15 نهج البلاغه

و من دعاء له (علیه السلام) كان يقول إذا لَقَي العدوَّ مُحارباً:
(دعاى امام در ميدان جنگ).

اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ؛ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ؛ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا؛ رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِينَ.

نيايش در جنگ:
خدايا قلب ها به سوى تو روان شده، و گردن ها به درگاه تو كشيده، و ديده ها به آستان تو نگران، و گام ها در راه تو در حركت، و بدن ها در خدمت تو لاغر شده است.
خدايا دشمنى هاى پنهان آشكار، و ديگهاى كينه در جوش است. خدايا به تو شكايت مى كنيم از اينكه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در ميان ما نيست، و دشمنان ما فراوان، و خواسته هاى ما پراكنده است. «پروردگارا بين ما و دشمنانمان به حق داورى فرما كه تو از بهترين داورانى».