حکمت 99 نهج البلاغه

وَ سَمِعَ رَجُلًا يَقُولُ "إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ"، فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّ قَوْلَنَا "إِنَّا لِلَّهِ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ، وَ قَوْلَنَا "وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ.

تفسير "إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ" (علمى، تفسيرى، اعتقادى):
و درود خدا بر او، فرمود: (شنيد كه شخصى گفت الَّذِينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قالُوا إِنَّا لله) اين سخن ما كه مى گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارى است به بندگى، و اينكه مى گوييم «بازگشت ما به سوى او است» اعترافى است به نابودى خويش.